Oude wijn in nieuwe zakken
Door Emile Stoffels, HVT 07/8, juli/augustus 2019
“Vinyl rules!” is een vaak gehoorde kreet op forums en Facebook pagina’s, waarbij de vermeende ‘warme’ eigenschappen van het zwarte goud worden bejubeld. Tegenwoordig mogen we toch wel spreken van een ware stortvloed aan vinyl-heruitgaven en in de meeste gevallen gaat het dan over remasters. Echter, zijn alle remasters een zegen? Is iedere verandering een verbetering? Doet het er überhaupt toe je te verdiepen in de verschillende uitgaven van onze favoriete LP? En waarom is het masteringproces zo belangrijk?
Mastering wordt niet voor niets de laatste creatieve stap in het productieproces genoemd. Deze afrondende fase bepaalt voor een groot deel de klankkleur, de klankbalans, het stereobeeld, etc., maar ook – zoals de Amerikanen vaak zeggen – PRaT (“Pace, Rhythm, and Timing”). Ofwel, de start en stop van de noten. En dan vooral de precisie waarmee het wordt gedaan. In de praktijk betekent dit, dat de swing in de muziek toeneemt.
Ik moet zeggen dat ik me verbaas over de relatieve onwetendheid en veelal zelfs de desinteresse van vinylliefhebbers op dit gebied. Herkenbaar zijn de voorbeelden die we tegenkomen op Facebook en forums, waar we met z’n allen trots pas aangeschaft vinyl posten. Echter, als er vervolgens vol belangstelling gevraagd wordt welke persing/uitgave de poster nu precies gebruikt of beluistert, dan is het antwoord veelal: “weet ik niet”, of “boeit me niet” of nog erger: “ik ben geen audiofiel, maar muziekliefhebber”. Alsof deze zaken elkaar zouden uitsluiten. Tegelijkertijd is men niet te beroerd een element van liefst 500 euro aan te schaffen, of op z’n minst te overwegen. En dan te bedenken dat het verschil tussen twee verschillende masteringen in potentie hetzelfde effect kan hebben wanneer men een upgrade doet van een instap element naar een mooie MC middenklasser.
Wil je de rest van het artikel lezen? Koop dan HVT of download onze kiosk voor Android of iOS.
