It’s a mess(e)
Door Ernst Neve, HVT 6, juni 2018
“Wat wordt de invalshoek van ons verslag van de High End München dit jaar?”, vroegen we ons af tijdens het redactieoverleg niet al te lang geleden. Het is dan toch het voorrecht van de hoofdredacteur om, na iedereen aangehoord te hebben, dat te mogen bepalen.
We hebben dit jaar naar een mix gezocht van merken waar de recensent zelf een band mee heeft en een onderverdeling van draaitafels plus aanverwante zaken en de rest. En de rest, welnu da’s vrij veel. Hoewel er ook stemmen zijn opgegaan die zeggen dat er maar weinig nieuws te melden was dit jaar, zijn wij het daar in ieder geval maar deels mee eens.
Als hoofdredacteur mag je niet alleen het pad uitzetten dat de heren scribenten geacht worden te betreden, je mag ook nog eens de grote lijnen beschrijven. Ik moet eerlijk bekennen dat High End München dit jaar alle liefhebbers op de wenken heeft bediend. Vinyl, personal, head-fi, hifi, high end, old school en modern; alles is wel aan bod gekomen in een van de vier hallen en een van de drie verdiepingen met bekende luisterkamertjes. Hoewel, ‘tjes. Sommige kamers zijn niet alleen best groot, maar ook zijn daar kosten noch moeite gespaard. Hetzelfde overigens in de hallen. Van klein prutsstandje tot megalomane afmetingen, voor ieder wat wils. Echt alles wat ook maar enigszins met audiokwaliteit te maken heeft, is hier terug te vinden. En met alles bedoel ik ook echt alles. Het goedkoopste wondertje dat ik heb mogen ontwaren moest 129 euro gaan kosten en het duurste maar liefst 250.000 euro. Een platenwasser en een stel monoblokken. Beide iconisch, beide high end, over beide later meer.
De producten op High End München zijn uitgestald in vier grote hallen en op drie verdiepingen. Ondanks het Duitse talent voor organisatie dat tot je komt in een prachtige beurscatalogus, uitgebreide plattegronden en diverse infopunten, kunnen de hallen en sommige kamers als je ze van een gepaste afstand gadeslaat, toch wat rommelig overkomen. Iedereen doet er zijn best om de waar zo goed mogelijk uit te stallen en daar is de een gewoon net wat beter in dan de ander. Opvallend dit jaar was weer de behoorlijke aanwas van nieuwe bedrijven die hun geluk op de high end markt in München kwamen beproeven. Zo behoorlijk zelfs dat er een eigen podium voor is bedacht, een new comers area in Hal 1. Voor mij begon het Münchense avontuur echter in het Atrium boven Hal 3, te weten in de ruimte van de Duitse distributeur van onder meer Dan D’Agostino. Ik had er een afspraak om het icoon D’Agostino zelf te interviewen. Althans, dat dacht ik. De introductie voor de pers van zijn nieuwe megaversterkers, de Relentless monoblokken, genoot voorrang. Realitycheck!
