The Bald and the Beautiful
Door Ernst Neve, HVT 06, juni 2019
High End audio is in de klassieke zin toch meestal een aangelegenheid van de gearriveerde 40-plusser. Minimaal 40 of ouder, zou ik zeggen. Het wekt dan ook geen verbazing dat, als verslag wordt gedaan van een gelegenheid waar men High End audio laat zien en horen, je over het algemeen foto’s te zien krijgt van een aantal heren op leeftijd, al dan niet grijs en beginnend kaal rond de kruin. Je vindt deze groep genieters zeker ook op de High End München, al moet ik eerlijk bekennen dat ik er dit jaar ook het publiek ten noorden van genoemde leeftijd vond, soms vergezeld van eega’s en kroost. Hoewel ik de indruk kreeg dat het iets rustiger was dan voorgaande jaren, toch een hele prestatie.
Terwijl dit een van de eerste zaken was die ik concludeerde, die verschuivende leeftijdsgrens (alle babystapjes zijn goed), was een tweede conclusie dat er ook deze editie van de High End München ongelooflijk veel vinyl en aanverwante artikelen te vinden was. Het aanbod varieerde van een paar honderd euro tot vele tienduizenden. Modellen die mij bij zijn gebleven zijn afkomstig van Como Audio, die een betaalbare plug & play Turntable presenteerde, uiteraard in dezelfde houtsoorten als de compacte wifi systemen van hetzelfde merk en van het merk SME dat er hun iconische modellen liet zien. Gaaf ook was het door SME overgenomen Garrard. Aan de bovenkant van het prijssegment troffen we merken als TechDas en TransRotor. Opvallend was toch de afwezigheid van ClearAudio in München. Het grappigste accessoire was voor mij de platenontstresser en -pletter van het merk AFI.
Ultra Non Plus
Naast de vinylsnuisterijen nam ik nog een derde trend waar in de stad van de BMW’s en wel die van de ultra non plus high end audio. Het begon al met de luidsprekerkabel van het merk Signal Projects ten grootte van een volwassen olifantenslurf. Daar kan je nog eens mee binnenkomen. Prijstechnisch was ik zwaar onder de indruk van het nieuwe 400.000 euro kostende Siltech systeem met de welluidende naam Symphony. Het cardioide ontwerp van de laagunits maakte me best nieuwsgierig en noopte me een demo bij hen in Nederland aan te vragen. Wordt vervolgd dus. Zonder ook maar met de ogen te knipperen presenteerden merken als Nagra en MSB aldaar hun indrukwekkende topsystemen. Ik zag mij geconfronteerd met spelende audiosystemen van vele honderdduizenden euroballen, die de tranen bij mij deden opwellen. Meestal van de kwaliteit die men uit deze systemen haalde, toch een prestatie in de ruimtes aldaar, en soms van de prijskaartjes, of liever gezegd -kaarten, die eraan hingen. Het voelt op een of andere manier toch gek aan als je tegen jezelf zegt “dat klonk niet slecht”, terwijl de prijs van dat audiosysteem die van je huis ver overstijgt. Dat gezegd hebbende was ik zwaar onder de indruk van zowel de Nagra YB combinatie als die van MSB Magico. In het geval van Nagra was het alleen moeilijk te zien waar het systeem ophield en de verwarmingselementen begonnen… Afsluitend concludeerde ik dat de verschuiving naar dit segment audio-apparatuur door velen tot onbegrip zal leiden. Onbereikbaar en toch gepresenteerd met net iets teveel gemak.
Wil je de rest van het artikel lezen? Koop dan HVT of download onze kiosk voor Android of iOS.
