Recensie

Acoustic Energy 509

Juweel in de middenklasse

Door John van der Veer, HVT 6, juni 2020

Gepresenteerd op de Hifi Bristol show als onderdeel van de 500-serie, maar al langere tijd een lopend vuurtje in de Hifi wereld. Hoog op het verlanglijstje, en daar was ie dan: de Acoustic Energy 509. Over een fantastische vloerstaander in de middenklasse die wekenlang het isolement in mijn appartement tot een feest heeft gemaakt.


Had al een poos kenbaar gemaakt de tanden in de 509 te willen zetten. Leuk bedacht, maar de belangstelling voor de 509 was dermate groot, uit brede hoek, dat het niet eenvoudig bleek een demo-set uit GB te laten overkomen. Uiteindelijk was het dan zover en stond Renato Sahadat van Viertron voor de deur, in het gezelschap van twee, voor een vloerstaander vrij bescheiden dozen. Renato heeft een sportieve achtergrond en bood aan de luidsprekers één voor één op de schouders naar boven te dragen, een aanbod waarvan ik graag gebruik heb gemaakt, niet zonder afgunstige blik op het flegmatische gemak waarmee hij dit kunstje klaarde. Renato vertrok met het excuus dat de set nog niet was ingespeeld. Heb het vaker gemeld: totaal geen bezwaar. Trek voor een test sowieso dagen, zo niet weken uit. Apparatuur krijgt zo alle gelegenheid senang in het velletje te belanden. Bovendien, en dat is m.i. heel belangrijk, geeft het een goed beeld van hoe geluid zich na verloop van tijd ontwikkelt en of dat ook per muzieksoort verschilt. Op het gevaar af dat Van der Veer nu collectief voor gek wordt verklaard (‘t is overigens maar de vraag in hoeverre die constatering niet gewoon de naakte waarheid is), ik heb het idee dat het proces van inspelen sterk wordt beïnvloed door het gespeelde genre. Concreet: Metallica doet iets anders met apparatuur dan Mozart. Het strookt in ieder geval met het inspelen van snaarinstrumenten en het effect van verschillende muzieksoorten op plantengroei. Knuppel in het hoenderhok. Wie ervaring heeft met deze materie, ik hoor het graag

Blote drivers

Het uitpakken levert op het eerste gezicht geen verrassingen op, behalve het feit dat de vloerstaander een fraai, ingetogen charisma heeft. De 509 is in meer opzichten een luidspreker in de middenklasse. Dat geldt zowel voor de prijs en de uitvoering als voor de omvang. Heb vergelijkbare vloerstaanders van Dali en Monitor Audio in huis gehad, maar ook veel grotere, vooral langere. Ten opzichte van kleinere, zoals de Totem Tribe Tower, met de omvang van een Amsterdammertje, is de 509 minder verlegen. Voor ’t idee: de middenmoter steekt inclusief voeten met spikes net iets boven de één meter hoge Yamaha NS5000 uit, maar is met bijna 19 cm veel smaller. De 509 is leverbaar in verschillende kleuren en uitvoeringen. Ik ontwaar op het internet versies met zwarte ‘high gloss’ pianolak en walnoot fineer. De testmodellen zijn in fraai crème wit (‘Piano Gloss White’) en voorzien van een zwarte grille, rechthoekig met een puntje naar beneden. Om te beginnen het obligate wel/niet: ik hoor vrijwel geen verschil met de ‘blote’ drivers. Bovendien oogt het prachtig ‘met’, voer voor discussie. Omdat montage mét spikes in mijn ervaring altijd beter klinkt heb ik die fase maar overgeslagen en de fraaie voeten zonder omwegen gemonteerd. De grote spikes hebben een afgeronde punt, maar ik durfde ze toch niet direct op mijn nieuwe houten vloer te plaatsen. Geen nood, de 509 wordt geleverd met metalen schijfjes met een gaatje waarop/waarin je de spikes plaatst. Die schijfjes zijn vrij klein. Het is dus even priegelen, maar niet moeilijk om het geheel op z’n plaats te krijgen. Gewoon doen. ’t Klinkt veel beter en het ziet er stoer uit.

Wil je de rest van het artikel lezen? Koop dan HVT of download onze kiosk voor Android of iOS