Puur Escapisme
Door Michel van Meersbergen, HVT 5, mei 2017
Met de reviews van de Astell & Kern AK70 en AK300 is mijn enthousiasme voor het Koreaanse merk bepaald niet verborgen gebleven. Tenminste, zo heb ik dat wel proberen over te brengen. Blijft er één model over dat gehoord moet worden. MOET! Dat ‘moet’ viel vaak tijdens de telefoongesprekken met als doel de AK380 hier in huis te krijgen. De nieuwsgierigheid won het van alle beleefdheid die ik normaal tracht te betrachten.
‘Moet’ viel ook vaak richting een planner van een koeriersdienst waarvan ik een auto onverrichter zake weer bij de voordeur zag wegrijden. Terwijl ik wist dat dát pakket in die auto lag. Gelukkig kwam de koerier een paar uur later terug… mét pakket. Goed, waren de verpakkingen van de AK70 en AK300 pareltjes, met de AK380 bereikt Astell & Kern nieuwe hoogten. Het karton van de zwarte omdoos is licht gepreegd en geruwd zodat er effect van nubuck leer ontstaat. Zeer stijlvol! En ook nu weer die asymmetrische aanpak van de binnendoos. Maar dit keer wat gemener. Op het eerste gezicht zit je je af te vragen hoe je de binnendoos er zonder geweld kunt uitkrijgen. Totdat je even echt goed kijkt en blijkt dat je je door een aantal hoeken en lijnen in de maling hebt laten nemen. Nationaal icoon van de optische illusie Escher maakt in mijn hoofd een klein vreugdedansje.
Hulde! Hulde!! Hulde!!!
Voordat we naar de AK380 zelf gaan graaf ik even verder in verpakking en doe daar de volgende meer dan aangename ontdekking. De beschermhoes – beschermhoesje zou een ernstige understatement zijn –laat zien dat Astell & Kern de klant zeer serieus neemt. Puur Italiaans handwerk van het leerhuis Incas in de vorm van kalfsleer, gekleurd middels een natuurlijk procedé wat een prachtig patina oplevert en dus eindelijk een bescherming levert waar je je device wél graag in opbergt. Verder vinden we natuurlijk weer wat skins ter bescherming van het venster en de achterzijde en oh ja, een USB-kabel. Handig natuurlijk, maar na het visuele geweld tot nu toe geeft het me een gevoel van ‘whateffa’… Dan nu naar de AK380 zelf. Ja… nou… het eerste dat in mij opkwam was een uitspraak van het enfent terrible van deFranse literatuur uit de 20ste eeuw Jean Genet. Laat ik Genet nu eens lekker pesten door zijn quote in het Engels te plaatsten omdat ik het zo eenvoudigweg beter vind klinken en gewoon… omdat het kán. ‘To achieve harmony in bad taste is the height of elegance’. De body is van duralumin, ooit een merknaam voor luchtvaart-waardig aluminium maar nu een vergaarbak voor alle aluminium/koper legeringen, uitgevoerd in een wat vage bruin onder de naam ‘Meteorite’ die wat kleuroneffenheden in het metaal laat zien, en hoeken, veel hoeken. Facetten ook, veel facetten. Zoals Astell & Kern het zelf brengt is het ontwerp een spel tussen licht en donker, als facetten van een diamant. Ikzelf blijf wat meer in de aarde staan en raak met de tijd meer en meer onder de indruk van het lijnenspel, natuurlijk ook de reflecties van de vlakken, maar vooral van het niveau van bewerken. De lijnen zijn werkelijk haarscherp! Ook de achterkant heeft de volle aandacht gekregen met een heuse carbon-mat achter glas. Prachtig!
