Signalement van een Set deel 2: Audiolab M-One en Castle Avon 1
Door Bert Oling, HVT 11, november 2017
Als redactie krijgen we regelmatig de vraag of we aandacht willen besteden aan goede combinaties van apparatuur. Vooral nieuwkomers en herintreders in de wereld van audio en hifi zien vaak door de bomen – losse individuele componenten – het bos – het muzikale resultaat – niet meer. De enige wens van deze groep muziekliefhebbers is: genieten van muziek, waarbij de apparatuur een middel is om dat doel te bereiken.
Veel recensies eindig ik met het kopje ‘Voor Wie…’. Voor de verandering wil ik er nu maar eens mee beginnen, want ik merk dat juist een hele grote groep lezers wat afgeschrikt wordt door al teveel technische rimram. Niet omdat die informatie niet interessant kan zijn, maar vooral omdat het teveel afleidt van datgene wat hij/zij graag wil weten: is dit wat voor mij?
Deze Audiolab/ Castle combinatie heeft een tijd bij mij gelogeerd. Zo’n logeerpartij blijft meestal niet onopgemerkt in onze vrienden- en kennissenkring. En heus niet alleen bij de mannelijke specimen.
Een leuke illustratie: Loes is een gepensioneerde onderwijzeres met zoals gebruikelijk weinig vrije tijd en een brede belangstelling. Ze is jaren geleden gescheiden en door haar ex afgescheept met een 08-15 setje van onbestemde afkomst. In haar huwelijk was ze hele goede spullen gewend – o.a. Spendor BC3 luidsprekers, Harman Kardon Citation elektronica, Sony ES cd-speler, Thorens TD125mkII draaitafel. De kenners onder u weten natuurlijk dat dit geen kattenpis is. Ze heeft echt van de kwaliteit genoten, maar het was duidelijk ZIJN set, bij de gratie van OLH mocht ze een cd van haar keuze draaien. Zo’n man dus.
Ze was er alleen nooit toe gekomen om dat plastic braggelsetje te vervangen door iets beters, want drukdrukdruk. Tot ze weer bij ons over de vloer kwam, vergadering van het een en ander ofzo: er zitten wel vaker allerlei dames en heren aan de grote tafel in de woonkamer. Na afloop van zo’n vergadering wordt er meestal een drankje genuttigd. Ik voeg me dan meestal ook bij het gezelschap want een drankje sla ik nooit af. Loes keek me aan en vroeg: “komt er ook muziek uit die mooie compacte luidsprekers?” Jawel hoor, klepje van de Spectral apparatuurkast naar beneden, de afstandsbediening van de Audiolab M-One gepakt en daar was muziek – een ECM productie, The Astounding Eyes of Rita van Anouar Brahem. De aangesloten Bluesound Node stond toevallig nog scherp op het album. Het gezelschap verplaatste zich naar de zithoek. Loes vroeg of het ook wat harder kon. Geen probleem voor de set… Kort en goed, Loes was verkocht, want dit was in feite wat ze zocht, zeker toen ze hoorde wat de Audiolab allemaal kon. Ze vroeg nog eens specifiek of deze weergavekwaliteit echt alleen uit die compacte luidsprekers kwam – geen subwoofer toch? En alles zit in dat Audiolab kastje met die twee knoppen. Tja dat krijg je als je beeld van apparatuur voor muziekweergave wordt bepaald door het beeld van de vroegere set met al zijn knoppen, dozen, kabels, voor/eindversterkers en vooral heel volumineuze luidsprekers. Alleen al fysiek zou zo’n set niet eens in haar compacte maar smaakvol ingerichte appartement passen. First things first zei ze kordaat, maar eerst moet ik op vakantie, mijn auto moet naar monumentenzorg en de cv-ketel is ook aan vervanging toe. Maar ik mag nog wel eens komen luisteren?
