What’s in a name?
Door John van der Veer, HVT 4, april 2021
Het uitbrengen van een ‘signature’ model is vaak bedoeld als een soort mijlpaal, maar houdt in de regel niet meer in dan een cosmetische update met een feestelijk gedenkplaatje. Ook de Bowers & Wilkins 702 Signature is voorzien van zo’n plaatje, in fraai gepolijst metaal. En inderdaad, de luidspreker heeft visuele kenmerken die een stuk chiquer zijn dan de versie zonder ‘signature’. Maar wat schuilt er auditief achter dit fraaie uiterlijk?
De positie van recensent kent vele privileges, waaronder het ‘kind in de speelgoedwinkel’ gevoel. Maar er liggen ook gevaren op de loer. Eén daarvan is het tegen blasé aan schurende ‘daar gaan we weer’. Ander fineer, geborsteld metaal, nieuw kleurtje, omdat een merk veertig jaar bestaat. Heel fijn, en ik hoop dat het gebak goed smaakt op de feestelijke dag, maar wat is het nut van een recensie van het jubileummodel, behalve wanneer je als schrijver wordt uitgenodigd het feest bij te wonen? Bij Bowers & Wilkins weet je dat deze vooringenomenheid niet klopt. Van geen kant. Nooit. Het merk heeft niet alleen een lange, legendarische reputatie, maar ook een traditie met -zij het sporadisch – uitgebrachte ‘signature’ modellen, die alle een wezenlijke update inhouden. Zo ook de 702 Signature, die als ingepakt paar en enorm, loodzwaar palletpakket direct vanuit Duitsland is neergestreken in de Spuistraat, kakelvers, niet ingespeeld. Bij het uitpakken en installeren bedenk ik dat het een hobbel kan zijn iets zinnigs te schrijven als ik de 702 S2, het model ‘non signature’, nooit in huis heb gehad. Ja, ik ben recensent en kan ontzettend goed bluffen, met professionele pet op. Maar de lezer is te slim om zich te laten afschepen met flauwekul en van dit product weet je op voorhand dat het serieuze shit is. Noblesse oblige. Wat weet ik wél? Ik heb van de 700-serie de 705 S2 lange tijd in huis gehad, een 2-weg basreflex luidspreker model boekenplank, voorzien van de FS 700 S2 standaard. Sinds 1986 maakt de DM330 deel uit van het meubilair en ik kan bij mijn oudere broer altijd te rade voor de DM7. Maar wat vooral een belangrijke referentie is en blijft is het geluid van de 800-serie. Die is in het hoofd geplant om nooit meer te vertrekken. Geloofwaardig? Eerst maar eens de 702 signature installeren.
Plint en bril
Voor de plaatsing van de luidsprekers zijn er diverse opties en ik heb ze alle uitgeprobeerd. Nog zonder inspelen is het duidelijk dat er één voor geen meter klinkt en die is dat je de 702 direct op de grond plaatst. De luidspreker is hoog, rank en smal. Ze lijkt eenvoudig van haar fraaie signature voetstuk te kunnen vallen. Of dát de reden is dat B&W er een grote plint heeft bijgeleverd of dat er ook auditieve motieven zijn is me niet duidelijk. Maar als er nog kleine kinderen of andere huisdieren rondlopen (niet serieus, geen boze brieven aub, Ernst met glaasje whisky voldoet ook aan de categorie) dan zou ik het brede plateau zeker installeren. Surprise! Mét klinkt beter! En het oogt ook goed. Keuze snel gemaakt. Als voetsteunen (tenen?) dienen óf vier opschroefbare halve bolletjes van kunststof of de eveneens bijgeleverde spikes. Heb alles met én zonder plint getest (dat kan, beide ‘teen’ soorten passen ook direct in de onderkant). Verreweg de beste optie is plint + spikes (heb van die metalen schoteltjes voor daaronder, tip voor een houten vloer, doen hoor!). Overduidelijk, nogmaals, nog vòòr het inspelen. Het proces kan beginnen. Dat laatste blijkt wat voeten in de aarde te hebben. Het ietwat ondefinieerbare laag verdwijnt al rap, na een paar dagen, en hetzelfde geldt voor het vage hoog met een rafelrandje, alsof ik m’n bril beter moet poetsen. De euveltjes maken plaats voor een strak, diep fundament en een helder hoog, dat toch zacht aanvoelt en een mooie transitie naar het gebied daar pal onder creëert. Hét handelsmerk van Bowers & Wilkins. Prachtig! Wat langer blijft ‘hangen’ is het middengebied, dat op de een of andere manier maar niet los lijkt te komen van de (drie onderste?) drivers. Veel boodschappen doen en alvast de techniek tot me nemen, terwijl de zaak ‘under construction’ loopt te loeien. Geduld is een schone zaak.
Wil je de rest van het artikel lezen? Koop dan HVT of download onze kiosk voor Android of iOS
