Signalement van een Set
Door Bert Oling, HVT 7/8, juli/augustus 2017
Als redactie krijgen we regelmatig de vraag of we ook aandacht willen besteden aan goede combinaties van apparatuur. Vooral nieuwkomers en herintreders in de wereld van audio en hifi zien vaak door de bomen – losse individuele componenten – het bos – het muzikale resultaat niet meer. Daarnaast wordt deze groep enthousiaste muziekliefhebbers vaak helemaal tiepelzinnig van alle jargon.
Begrippen als matching, maar ook het fenomeen Stage en Pace&Ritme, om nog maar te zwijgen over Muzikaal leidt regelmatig tot op het net geuite verzuchtingen dat je schijnbaar eerst een soort initiatierite moet hebben ondergaan om grip te krijgen op de materie. De enige wens van deze groep muziekliefhebbers is niet meer of minder: genieten van muziek, waarbij de apparatuur een middel is om dat doel te bereiken.
Even voorstellen: de Cyrus ONE versterker
Cyrus is een Engelse fabrikant die in 1984 vriend en vijand verraste met een versterker die zeer afwijkend van vorm en uiterlijk was. De eerste Cyrus One mat net als de hier geteste ONE 22x85x39cm, had maar twee knoppen op zijn smalle front (foto) en was bescheiden gespecificeerd. Het was vloeken in de kerk waarbij de aanbieders uit het Verre Oosten met illustere namen als bv. Yamaha, Sony, Sansui, Kenwood zich uitputten in het elk jaar uitbrengen van nieuwe modellen met nog indrukwekkender specificaties, meer Watts en minder vervorming. Maar het resultaat telde – net als nu – en iedereen die in de gelegenheid was geweest om een Cyrus One te beluisteren in combinatie met de populaire luidsprekers van toen, B&W, KEF, Mission, moest vaststellen dat de combinatie met de Cyrus One een muzikaal genoegen was.
