Meer dan gebalanceerd
Door Sander van der Heide, HVT 3, maart 2018
Sinds DiDiT 3 jaar geleden de DAC212 op de markt bracht, gooiden ze niet anders dan hoge ogen met deze DA-converter, de ene lovende review na de andere (zie ook HVT 7 uit 2015). De enige wens die recensent en consument nog weleens lieten ontvallen, was een gebalanceerde versie. DiDiT zou DiDiT niet zijn als dit niet zou betekenen dat het hele ontwerp aangepast zou moeten worden, niet voor niets is de naam afgeleid van ‘Different in Design, Different in Technology’.
Toen ik de DAC212 SE in de studio ontving, maakte ik nog schertsend de opmerking “al die bombarie voor gewoon wat op-ampjes die op de uitgang zijn geplaatst”. Wist ik veel dat dit ook werkelijk bij 90% van de apparatuur met XLR-uitgangen het geval is. Er wordt een omvormer toegevoegd aan de uitgangsversterker om zo een negatieve uitgang te creëren. Deze omvormer zorgt alleen maar voor extra ruis en vervorming en aangezien het uitgangsniveau bij gebalanceerde uitgangen hoger ligt dan ongebalanceerd, wordt die ruis en vervorming alleen maar versterkt.
DiDiT pakt het grondig en juist aan, door het circuit van de ongeblanceerde DAC212 te ‘kopiëren’ en te inverteren, wat resulteert in een daadwerkelijk negatieve uitgang op de gebalanceerde uitgang. Om extra ruis te vermijden zijn er stroombuffers toegevoegd in de I-V-fase achter de DA-chip, om de lage weerstandcircuits van de dubbelgespiegelde versterker te kunnen aansturen. Hoe dan ook, een grondige aanpassing aan het hele circuit, maar de basis en filosofie van de DAC212 is behouden, de uitvoering is compleet anders. Om een idee te geven, er zijn zoveel extra componenten toegevoegd aan de SE-versie, dat er een aantal aan de onderkant van het printboard zijn geplaatst. Net zoals de 8 buffer opamps, die contact maken met de bodem voor koeling, ze staan namelijk in klasse A-schakeling en worden heel warm. Slim gebruik van de fysische eigenschappen van het materiaal.
9018
Wat niet is veranderd is de DAC-chip, de ESS 9018, die we in menig andere high end DA-converter tegenkomen als de Benchmark DAC2, Mytek Brooklyn DAC en Sennheiser HDV820. Het geeft ons gelijk een vergelijk van materiaal, of liever gezegd, geen vergelijk van materiaal, want als de chip zo bepalend zou zijn voor het eindresultaat, zou er bijna geen verschil waar te nemen zijn tussen al deze DAC’s, terwijl dat verschil juist flink aanwezig is. Het zit ‘m dus in het ontwerp om die chip heen.
