Mooi, mooier, Sundara
Door Michel van Meersbergen, HVT 5, mei 2018
Het Amerikaanse HifiMan, bekend van haar planar-hoofdtelefoons, heeft de bekende ‘instapper’ voor de Reference-lijn, de HE-400-serie, vervangen door de ‘Sundara’. Sanskriet voor ‘Mooi’. Beperken wij ons tot het uiterlijk dan is HifiMan geslaagd. Omdat wij ons, als ware liefhebbers van geluid, niet laten intimideren door uiterlijk ligt ‘Sundara’ op de testbank. De ‘Sundara’ is pas sundara als ‘Sundara’ écht sundara is.
Michael Wongso, eigenaar van HifiMan-importeur Duneblue, verontschuldigt zich bijna bij het afleveren van de Sundara. “Tja, heeft pas 50 uur op de teller, maar er is geen meer ingespeeld exemplaar voorhanden”. HifiMan stelt dat haar planars minstens 150 uur nodig hebben voordat ze naar behoren gaan weergeven. Zonder mij al te veel in de eeuwig lopende discussie over het inspelen van hoofdtelefoons te willen mengen… inspelen gaat voor planars, naar mijn strikt persoonlijke mening, wel degelijk op. De Sundara heeft 9 dagen aan de versterker ‘gehangen’ waarbij ik af en toe een paar minuten heb geluisterd en over die 9 dagen – effectief een kleine 150 uur weergeven – heeft zich een hoop positieve verandering voorgedaan. Maar ik loop de op de zaken vooruit. De Sundara gaat, op nadrukkelijk aangeven van Michael, eerst verder inspelen en dat geeft tijd wat dieper op de techniek en andere zaken in te gaan.
Ontwerp
De Sundara is een open, over-ear en enkelzijdige planar hoofdtelefoon. Het uiterlijk is pragmatisch. Dat wil onder andere zeggen: voor een hoofdtelefoon van deze afmetingen komt de Sundara bijna discreet over. Het wil ook zeggen dat het adagium ‘form follows function’ een grote rol gespeeld heeft. Maar… ‘pragmatisch’ is toch net iets anders dan ‘praktisch’. De hoofdband is van metaal en geeft een heel lichte druk. Juist eronder zit een flap van kunstleer en de breedte is, voor mijn hoofd, weer goed uitgemeten qua drukverdeling. De armaturen zijn, net als de ringen rond de units, uit aluminium gemaakt en de versteldelen zijn van een harde kunststof. Maar dan net weer niet zo hard dat breuk in de lucht hangt. Het instellen komt op het eerste gezicht wat grof over: een aantal putjes in het aluminium waar een pen op de versteldelen invalt. Géén luxe en subtiel geschuif, maar een daadwerkelijke ‘klik’. Stabiel als een olifant.