Love of my Life!
Door John van der Veer HVT 12, december 2019
Bij retro denken wij, audiofielen die zelfs achter de rollator nog blijmoedig weigeren volwassen te worden, aan terug-van-nooit-weggeweest zaken als vinyl, buizen en cassettebandjes. Maar de luidspreker dan? Wharfedale maakt een comeback. En dan klopt zomaar die legendarische hit uit de jaren 70 en 80 aan mijn deur: de JBL L100. Man o man; ik heb direct ál mijn exen van toen gebeld en gemeld dat ik nog steeds smoorverliefd op ze ben. De helft is inmiddels onder een Boeddhabeeld bijgezet in de volkstuin of – nog erger – stokdoof geworden. Maar dat doet er niet toe. Oude liefde roest niet, nooit. De L100 Classic: lees, luister, huiver en koop!
Voordat ik verzuip in een niet te stuiten liefdesverklaring aan de L100 (‘stil jongens, opa vertelt’), eerst de huidige stand van zaken bij JBL. Zoals de IFA Berlijn en alle andere hifi beurzen verpletterend demonstreren, is het merk uit de VS nog steeds al even verpletterend actueel. De oortjes van JBL zijn de favoriete blauwe metgezellen van zoon Vincent. En als een van mijn leerlingen een nummer via de IPhone wat overtuigender wil laten horen (‘John, hoe gaat dat loopje nou?’) wordt in de regel een JBL met blauwe tanden meegenomen. Kom uit een (on)afzichtelijke katholieke familie met een schare neven en nichten. Een korte enquête (‘jij werkt toch voor zo’n hifiblad?’) leert dat de meesten hun gestreamde bestanden via JBL of Sonos afspelen. Op de vraag wat ome Sjonnie daar nou wel niet allemaal van vindt, ligt een stichtelijk pleidooi voor een forse investering die ‘loont in de muzikale beleving’ op het puntje van de tong. Maar met de huidige huur- en woningprijzen, en de constatering dat het eigenlijk behoorlijk goed klinkt voor zo’n klein bedrag, ben ik stiekem allang blij dat muziek ook bij de jonge garde zo’n belangrijke rol speelt.
12 inch…
Tot zover de actualiteit. Alhoewel, de JBL L100 Classic is zo actueel als ’t maar zijn kan. Dat ‘Classic’ moet je heel letterlijk nemen, maar er zijn ook belangrijke zaken onderhevig geweest aan de nodige innovatie. JBL heeft met het ontwerp van de nieuwe versie van de L100 bepaald niet stilgezeten, waarover later. Wat is dat toch met JBL? Om te beginnen raakt het merk mijn muzikantenhart. Als je een Fender (buizen)versterker van betere kwaliteit wilt hebben, koop je er een met JBL-speakers. Dat geldt voor de gitaar, en ook voor de basgitaar. Ze zaten en zitten in de Amerikaanse Fender Twin Reverb, maar ook in de Engelse Vox AC30, die andere hit. Celestions vind je meestal in Marshall, JBL’s in die andere twee, naast ElectroVoice en Jensen. Bassisten zweren vaak bij 15” luidsprekers, soms aangevuld met 10”. Gitaristen houden het vrijwel altijd op een 12”, en dat is meteen de link naar het heden, de golf die JBL sinds de jaren 60 wereldwijd in studio’s teweeg heeft gebracht en de L100 Classic, ons onderwerp. De immens populaire JBL 4310 Pro Studio Monitor is in studio’s wereldwijd favoriet gebleven tot ver in de jaren negentig. Op deze forse joekels zijn generaties hits gemixed en gemastered. Waarom favoriet? Heel wat redenen. Een belangrijke is de populariteit van de vele varianten op rock en hard rock – later ook heavy metal – die vanaf de jaren zestig tot het eind van het vorige millennium de dienst uitmaakten.
Wil je de rest van het artikel lezen? Koop dan HVT of download onze kiosk voor Android of iOS.
