Hollywood, eat your heart out!
Door John van der Veer, HVT 11, november 2020
Na de Panasonic GZW2004 mocht ik nu het oog laten vallen op de HZW2004, en vooral het oor te luisteren leggen bij, want dit model heeft, onder meer, een upgrade ondergaan in het auditieve gedeelte. Maar er is meer, ook in de visuele prestaties. Drankje klaar, hapjes in de aanslag. Neem vooral eerst een slokje, tast vervolgens toe, en droom heerlijk weg bij dit wonder in de huiskamer.
Dat je met een hipper model dan vorige te maken hebt, is zichtbaar aan de hand van de opschriften op de enorme doos. De zelf toegedichte superlatieven snellen je tegemoet: ‘Hollywood to your home’, ‘Master HDR’, ‘Professional Edition’. En natuurlijk mag het ‘Worldwide Olympic Partner’ niet ontbreken. Bescheidenheid is passé in 2020. En, het moet gezegd, Panasonic heeft er ook alle reden toe. Mijn referentie thuis is de Philips OLED+ 984. Dit 65” topmodel van Philips blinkt niet alleen uit in een voortreffelijke versie van OLED, maar ook door de soundbar van Bowers & Wilkins. Met het vertrouwde bolletje als visueel en auditief anker, produceert dit wonder van design en techniek een kamerbreed geluidsbeeld. De Panasonic GZW, mijn vorige gast, heeft een beeldscherm dat op papier nèt even wat beter zou moeten zijn. Toch gaat mijn voorkeur uit, zij het nipt, naar de Philips 984 en dat heeft niets met de 10” geringere diameter van de Panasonic te maken. De Philips is wat genadelozer in de weergave van de verschillende producties, en daar word ik nu eenmaal nèt iets vrolijker van. Een smaakkwestie. De geluidweergave van de GZW is ook erg goed, maar van een totaalandere orde dan de separate soundbar van de Philips. Voor de HZW, de nieuweling, stond, onder meer, een auditieve upgrade op het programma. Vandaar dat ik razend nieuwsgierig was naar dit nieuwe model – roem snelt vooruit. Het geduld werd met het opbouwen snel beloond. Of het nu komt door het geringere gewicht of de geringere omvang; in ieder geval kreeg ik deze set veel sneller geïnstalleerd dan de Philips. Nog steeds wèl om assistentie vragen hè? Ga vooral niet in je eentje lopen klootviolen. De risico’s zijn groot en met z’n tweetjes is ’t echt een fluitje van een cent.
Ragfijn
Het statief (bodemplaat is een betere omschrijving) is met 6,5 kg een behoorlijk zwaar object. Lastig met vervoer, maar geruststellend als het om veiligheid en stabiliteit gaat. Aan de achterzijde kun je de kabels laten verlopen via de voet en verdekt opstellen met een verwijderbare plaat. Een beproefde methode. Beetje beperkt om het geheel als ‘kabelbeheer’ te omschrijven, maar het functioneert. Zo’n groot object in de huiskamer is een uitdagende blikvanger. Het design speelt dan ook, naar mijn idee, een zeer belangrijke rol en niet alleen uit diplomatiek oogpunt jegens de partner. Mijn 65” Philips is een statig, in het oog springend object, dat al een kunstwerk op zich vormt. De HZW is minder opvallend en niet alleen door de 10” kleinere diameter. Minimalisme voorop, is het motto van Panasonic en ik vind het heel fraai. Dat minimalisme wordt geaccentueerd door de ragfijne kaders in diep zwart. Het beeldscherm heeft dat kader aan drie zijden. Aan de onderkant is de smalle luidsprekerbalk zichtbaar en de genoemde bodemplaat. Ook hier domineren de fijne, zwarte lijnen. Heel mooi. Het lijkt een onnozel detail, maar ik merk dat ik er gevoelig voor ben en ga er stiekem vanuit dat dit ook voor de lezer geldt: wat een mooie afstandbediening heeft deze Panasonic! Die van de Philips steekt er maar flets bij af. De Panasonic versie is uitgevoerd in geborsteld metaal. Rechtsboven zit een knopje om het kunstwerkje te verlichten. Dat geldt niet voor alle functies. De Netflix toets blijft onverlicht, evenals het onderste blok met de scroll functies.
Wil je de rest van het artikel lezen? Koop dan HVT of download onze kiosk voor Android of iOS
