Black Magic
Door John van der Veer, HVT 7/8, juli/augustus 2022
Van de High-End show in München doen Ernst Neve en Ward Maas elders in dit blad verslag. Het event heeft nog maar net de poorten gesloten, of de eerste exclusieve juweeltjes van het gebeuren snellen al onze kant op. Exclusief is ook Transrotor, in de overtreffende trap. Dat het merk niet alleen draaitafels in de sky-high klasse maakt komt, onder meer, aan bod in een verhaal dat ondergetekende over Transrotor heeft mogen schrijven, ook elders in dit blad. En het onderwerp van de komende zinnen is daarvan het levende bewijs: de Transrotor Max Nero.
Transrotor. Draaitafels om bij weg te dromen, ’s nachts van te dromen en een favoriete guilty pleasure in dagdromen. Geen liefhebber van de exclusieve vinyl-wereld die het merk niet kent. Veelal visueel geassocieerd met kunst van metaal; terecht, het zijn verpletterende blikvangers. Metaal, dat betekent Duits aluminium van topkwaliteit, verzaagd, geslepen en gepolijst door doorgewinterde specialisten, en vervolgens voorzien van een laagje chroom, zilver of goud. Alleen al met het onweerstaanbare charisma heeft Transrotor zich een legendarische status verworven. Voorloper Transcriptor verkreeg mega-exposure in ‘A Clockwork Orange’, een filmepos waarin de gestoorde hoofdrolspeler zijn voorliefde voor Beethoven gesublimeerd zag op de Britse draaitafel, en met hem miljoenen kijkers. Nog meer associatie met film. De Transistor ‘Metropolis’, geënt op de architectonische toekomst in de gelijknamige film, is een ruim 300 kg wegende draaitafel, met een prijs zo rond de € 200.000. Het bezoek aan legende Jochen Räke, mastermind achter Transrotor, in de prachtige heuvels bij Keulen, ging gepaard met het verhuizen van een Transrotor Rondino, een draaitafel met een prijskaartje tussen de € 13.000 en € 16.000, afhankelijk van de uitvoering. Deze prijzen impliceren dat de modellen van het Duitse merk voor gewone stervelingen als ondergetekende achter de gesloten grenzen van droomland blijven, maar toch is dat niet helemaal waar. In het andere verhaal dat ik over Transrotor heb mogen schrijven komt naar voren dat het team rond Jochen Räke experimenteert met alternatieve materialen voor de fabricage van een draaitafel dan aluminium en het chique verguldsel, mede om de prijs te drukken en zodoende het merk toegankelijk(er) te maken.
POM
Bij onze gewaardeerde gast Max Nero is dit alternatieve materiaal POM. Deze sympathiek klinkende afkorting staat voor polyoxymethyleen, een kunststof halffabricaat van het eveneens Duitse Ensinger met eigenschappen die het materiaal buitengewoon geschikt maken voor zowel fabricage als tooneigenschappen van de draaitafel. Voor de kenners: POM is een semi-kristallijne
thermoplast met een hoge mechanische sterkte en stijfheid. Het materiaal leent zich ook goed om te verspanen, wat betekent dat het met gereedschap uitstekend te bewerken is. En voor de vinyl-liefhebbers: POM is sterk, superstijf en robuust. De slagvastheid is groot, de vochtopname zeer laag, gekoppeld aan een hoge slijtvastheid. Het materiaal voelt bovendien zijdezacht aan. De prijs voor de uit POM vervaardigde Max Nero draaitafel ‘sec’ is aanmerkelijk lager dan we van de metalen Transrotor gewend zijn: € 2.800. Maar voordat u zich nu acuut naar de winkel snelt, in prijstechnische zin zijn we er (helaas) nog niet. In genoemd artikel komt ook naar voren dat tot voor kort iedere gewenste toonarm van andere toonmerken kon worden geïmplementeerd, zij het aangepast volgens de specificaties van Transrotor. Maar met twee coryfeeën is dit niet meer mogelijk. Jelko is gestopt en SME levert geen toonarmen meer aan derden. Het gevolg is dat Transrotor nu draaitafels levert met toonarmen van eigen makelij, zo ook de Max Nero die ik mocht ontvangen.
Wil je de rest van het artikel lezen? Koop dan HVT of download onze kiosk voor Android of iOS
