De blik op morgen met respect voor gisteren
Door Ernst Neve, HVT 11, november 2018
Soms val je met je neus in de boter, sla je meerdere vliegen in één klap of stap je in zeven sloten tegelijk. Het hangt er maar net vanaf hoe je ertegenaan kijkt. In mijn geval ging ik naar het Sonus faber Aida/Nagra event bij Rhapsody. Ik zou er Harry, Michael, Rob, Edwin en Paolo ontmoeten. Wat zou het worden; boter, vliegen of sloten?
Om de suspense niet ondraaglijk te maken, zal ik het maar zeggen: het werd een combinatie van de eerste twee. Want laten we nu eerlijk zijn. Hoeveel high-end tempels hebben we nu nog in Nederland. Juist, ze zijn op een hand te tellen. En als je dan te gast bent bij een heuse high-end goeroe, want zo mogen we Harry van Dalen best noemen, is het gegarandeerd genieten geblazen. Wat had deze snode muziekmaker samen met z’n minimaal even snode rechterhand Michael van Polen nu weer bedacht? Een Rhapsody event ter ere van hun laatste aanwinst in het etablissement, de Sonus faber Aida 2. Meer dan manshoog, alle kanten op tetterend en reteduur. En dat hebben ze gewoon in de winkel staan. Alsof het niets is.
Kilowatt, schmilowatt
Welnu, het is allesbehalve niets. De prijs ligt net boven de ton, of 100K populair gezegd, maar dat is volstrekt ondergeschikt aan de beleving die een stel luidsprekers van dergelijk allure met zich meebrengt. Want allure hebben deze luidsprekers. De specificaties alleen zouden je al doen beven. Met 1 meter 72 en een beetje manshoog, en aan de zware kant met een gewicht van 165 kilo per stuk komen ze lekker los met een versterkerset a la Nagra HD AMP. Ik weet niet hoelang deze in Klasse-A hebben staan spelen, maar ik denk dat die 30W zo op was. Gelukkig leveren ze tot 1kW aan lagere impedanties. Maar kilowatt schmilowatt, want toen ik na meerdere gesprekken met dezen en genen uiteindelijk de grote luisterruimte betrad, had ik slechts luttele seconden nodig om de absolute klasse van de set te horen. Je kon de hand van verschillende meesters horen. Van Paolo Tezzon, de oren van Sonus faber, van Harry, de oren van Rhapsody, van de Aida’s, van de Nagra’s, van de Naim ND555 streamer en van de TechDas Air Force 5 draaitafel met Reed toonarm en Grado Epoch element. Wat opviel was, uiteraard, de enorme rust in het geluidsbeeld. En over beeld gesproken; zelfs achterin de luisterruimte was er een bühne waarneembaar die zo mooi was, dat je er haast in zou blijven. Meesterlijk en ongelooflijk zijn slechts termen, maar o zo waar in dit geval. Ik was zwaar onder de indruk, mogen we wel zeggen.
Immens genieten
Dat was overigens niet minder in de tweede luisterruimte. Na eerst de zoveelste en vooral overheerlijke, echte cappuccino te hebben verorberd, luisterde ik naar de kleine set. Wederom Sonus faber, maar nu versterkt met Audio Research elektronica. De ruimte was kleiner, de set was kleiner, de bühne was intiemer, maar ook hier was het genot immens. Michael was zichtbaar enthousiast en loofde het analoge tot in de hemel. Ophemelen in het kwadraat zeg maar, laat dat maar aan Michael over. De set stond in ieder geval echt muziek te maken en liet mij echt een ander geluid horen dan ik in tijden van het Italiaanse merk gehoord had. Het liet mij de tijden van weleer herleven, toen de luidsprekers van Sonus faber nog van de hand van die andere meester, Franco Serblin, kwamen. Deze uit St. Petersburg afkomstige Italiaan heeft decennialang getekend voor de ontwerpen van Sonus faber en stond bekend om de organische vorm en klank van zijn speakers. God hebbe zijn ziel. De gedachte aan deze man deed me plots herinneren aan het feit dat de oren van Sonus faber klaar stonden voor een interview. Het werd tijd om even buiten op het bankje, juist voor de audiotempel, met hem plaats te nemen.
