Geflest door Harry van Dalen…
Door Ernst Neve, HVT 7/8, juli/augustus 2020
Zo verliet ik dus Rhapsody. Letterlijk geflest. De aandacht zal ik zeker hebben, nu de betekenis nog. Sommigen van jullie zullen denken “zie je wel”, weer anderen zullen zich in het vermoeden gesterkt voelen dat ondergetekende een drankprobleem heeft. De waarheid is, net als de gewapende soldaat die vanuit een andere hoek een bloem in de loop van zijn geweer blijkt te hebben, van een heel andere orde. Harry, en dus Rhapsody, maakte voor mij maar weer eens duidelijk waar de nuances van de echte high end zich kunnen verschuilen, door mij na het winkelbezoek huiswaarts te laten keren met een tas gevuld met alcoholische versnaperingen, om het analoge te vieren.
Als ontvanger van een dergelijk geschenk kan je een aantal kanten op. Zo zou je kunnen denken dat je wat afgelebberde afdankertjes cadeau hebt gekregen, maar je kunt ook de gelaagdheid in het gebaar proberen te zien. Nu ken ik Harry een beetje en weet dat de man het beste deel van zijn leven bezig is met high end. Of het nu gaat om muziekreproductie, het opnemen ervan, het oreren erover, het ontspannen met tonen of het genieten van andere geneugten des levens. Dus als ik het flesje water en de reeks aangebroken flessen met alcoholische versnaperingen eens op een rijtje zet, zie ik een heel verhaal voor mij opdoemen. Van puur water naar de Nederlandse volksdrank, op de voet gevolgd door een fles Deens, bijzonder donker vuurwater, een fraai ogende Italiaanse Grappa en vier Schotse Single Malts. Het betere deel van een literfles Oban, een kwart Longmorn uit 1996, een Caol Ila uit 1979 en een Glen Avon uit 1961. Iemand heeft hier zojuist met een paar flesjes een pad beschreven dat leidt van het goedje waaruit 99% van ons lichaam uit bestaat tot een nipje absoluut genieten, ontspannen en onthaasten. En alles wat zich ertussenin bevindt. Naar mijn bescheiden mening een intiem geschenk van iemand die het begrijpt.
De essentie blootgelegd
Dat ze het wel begrijpen bij Rhapsody zal uiteindelijk niemand verbazen, zeker niet als je de moeite neemt om eens af te dwalen naar andere onderwerpen dan muziek. Binnen no-time kom je er dan achter dat high end bij deze uitspanning zoveel meer is dan dat je op het eerste gezicht en/of gehoor vermoedt. High end gaat om het zien van de details, van de zaken waar het echt om gaat. En dat is dus niet alleen de gedrevenheid om geld te verdienen of, erger nog, je zakken te vullen. Als dat zo zou zijn, dan zou dat betekenen dat het zien van de details zou gaan om eurocenten. En wie interesseert zich daar nu nog voor. De geldwolven in ieder geval niet. Nee, het gaat natuurlijk om het zien van de essentie van wat je onder handen hebt. Het proberen te ontrafelen van het grote zichtbare/hoorbare totdat je de genuanceerde facetten ziet waaruit het grote geheel is opgebouwd. Overal om ons heen zijn zaken waar je de diepte in kunt vinden, om er vervolgens optimaal van te genieten. Dat je daar vervolgens je brood mee verdient, is niet meer dan een gevolg. Hoe mooi is dat dan?
Wil je de rest van het artikel lezen? Koop dan HVT of download onze kiosk voor Android of iOS
